De eerste werkdag in Hargeisa!

Na een paar uur rust hadden wij de moed verzameld om iets te ondernemen. Wij zijn de stad in gegaan om een kijkje te nemen bij het Mooge Festival. Zie link: Ayan Mahamoud, Kayd.

Daar zijn we veel bekenden uit Nederland tegengekomen, waaronder natuurlijk Ayan, de organisator, Ali uit Amsterdam en Shukri uit Nijmegen.


Het laatste deel van het festival werd overschaduwd door hevige regen! we kregen te horen dat het in maanden niet meer geregend had. De straten van Hargeisa stonden blank van het water.





Zaterdag 24 juli, de eerste werkdag van de week. De dag begon voor mij met een handwasje, ik had gelukkig een paar kledingstukken voor noodgevallen als hand baggage meegenomen. Maar hiermee zou ik het niet tot zondag redden, want dan zou onze baggage in Hageisa, de hoofdstad aankomen.

In de tussentijd probeerden wij het visum in orde te maken en geld op te nemen bij Dahabshiil, het Somalische alternatief voor bankwezen. Veel mensen uit het buitenland storten hun geld hierop en kunnen het in Somaliland opnemen. Helaas was ons geld nog niet binnen, dus nog even geen beschikking over een nieuw simkaartje. Hierdoor waren we nog een dag onbereikbaar en kwam de planning van ons programma iets langzamer op gang.


Er kwam weinig tot niets van de plannen terecht van deze dag. Behalve het 7 daagse visum van Chantal...... en dat terwijl we bevestiging hadden voor 1 maand visum voor $50.

De rit naar huis, vanuit het Mooge Festival. l naar r: Fatma, Chantal, Ahmed & Anouar

Achteruitzicht vanuit de auto

Vooruitzicht vanuit de auto

De reis naar Somaliland (SL)

Mijn reis naar Sl is geen vakantie, snoepreisje of familiebezoek. Ik ga erheen om vooronderzoek te doen naar twee projecten. De eerste is alternatieve energie in SL en een fotoboek dat ik met behulp van een vriedin en een goede fotografe zal

publiceren in 2011. In sha' alaah!!!

Want in 2011 bestaat SL 20jaar. We hebben ons op 18 mei 1991 onafhankelijk verklaard, maar we zijn nog niet internationaal erkend.

Ik zou op donderdag 23 juli jl naar SL vertrekken. Ik zou vanuit Schiphol met mijn broetje (Ahmed) vertrekken en Chantal in Parijs ontmoeten. We zouden vervolgens samen reizen via Dubai en Djibuti naar SL. Door problemen met de tickets hebben we elkaar pas in Dubai kunnen treffen.

Tot en met Dubai was het goed te doen, maar dan...

Voor degenen de niet eerder met Daallo airlines hebben gevlogen zal het moeilijk zijn hier een voorstelling van te maken. Laat ik beginnen met 5 uur vertraging in Djibuti.

In eerste instantie kregen we horen dat een band moest worden vervangen, het was onduidelijk om welk voertuig het ging.

Uiteindelijk bleken er technische problemen te zijn met het vliegtuig.

Ik had niets in de gaten, maar kreeg in het vligtuig van Chantal te horen, dat zij iemand aan de motor zag sleutelen. Deze was nog open toen we het vliegtuig instapten.

Gelukkig heb ik die scene gemist! Helaas kreeg ik de rest mee;

- hitte (volgens Chantal zeker 45 graden!),

- water dat aangeboden werd door een steward, met een vleugje zweet van zijn hoofd,

- huilende overhitte kindjes, deze moesten uitgekleed worden en met water overgoten,

- herrie van de motoren/ propellers,

- stoelleuningen tegen je kin aan,

- de geur van de vorige passagiers, het is nog onduidelijk wie of wat, maar we denken dat het om geiten en schapen ging,

- bagage op schoot, om de stoelleuningen voor ons tegen te houden,

Dit alles is aan Ahmed ongemerkt voorbij gegaan, want hij viel meteen in slaap. Hij wel, anderen waren aan het bidden en Quran aan het lezen.

Bij aankomst in Hargeisa (na 40 uur reizen voor Chantal en 30 uur voor Ahmed en mij) kon ons geluk niet meer op!!!

Ze zeggen when it rains, it poors! Ik heb gedurende deze reis ontdekt wat dit inhoudt, we zijn niet alleen stinkend, moe en hongerig aangekomen.. Ahmed en ik waren onze baggage kwijt en Chantal kreeg geen visum.

To be continued..

Dit is de nieuwe blog van Fatma

Spannende tijden!

Ik ga sinds 6 jaar weer op bezoek naar mijn geboorteland, Somaliland. Via deze log houd ik jullie op de hoogte van wat ik er allemaal tegen kom.

Het land is in ontwikkeling (zag ik op youtube) en ik ben benieuwd naar de veranderingen sinds mijn laatste bezoek in 2003.

Mijn verslag zal niet alleen schriftelijk zijn, maar ook in beeld.

Voel je vrij om commentaar te leveren! Tot schrijfs!

Araweelo