De reis naar Somaliland (SL)

Mijn reis naar Sl is geen vakantie, snoepreisje of familiebezoek. Ik ga erheen om vooronderzoek te doen naar twee projecten. De eerste is alternatieve energie in SL en een fotoboek dat ik met behulp van een vriedin en een goede fotografe zal

publiceren in 2011. In sha' alaah!!!

Want in 2011 bestaat SL 20jaar. We hebben ons op 18 mei 1991 onafhankelijk verklaard, maar we zijn nog niet internationaal erkend.

Ik zou op donderdag 23 juli jl naar SL vertrekken. Ik zou vanuit Schiphol met mijn broetje (Ahmed) vertrekken en Chantal in Parijs ontmoeten. We zouden vervolgens samen reizen via Dubai en Djibuti naar SL. Door problemen met de tickets hebben we elkaar pas in Dubai kunnen treffen.

Tot en met Dubai was het goed te doen, maar dan...

Voor degenen de niet eerder met Daallo airlines hebben gevlogen zal het moeilijk zijn hier een voorstelling van te maken. Laat ik beginnen met 5 uur vertraging in Djibuti.

In eerste instantie kregen we horen dat een band moest worden vervangen, het was onduidelijk om welk voertuig het ging.

Uiteindelijk bleken er technische problemen te zijn met het vliegtuig.

Ik had niets in de gaten, maar kreeg in het vligtuig van Chantal te horen, dat zij iemand aan de motor zag sleutelen. Deze was nog open toen we het vliegtuig instapten.

Gelukkig heb ik die scene gemist! Helaas kreeg ik de rest mee;

- hitte (volgens Chantal zeker 45 graden!),

- water dat aangeboden werd door een steward, met een vleugje zweet van zijn hoofd,

- huilende overhitte kindjes, deze moesten uitgekleed worden en met water overgoten,

- herrie van de motoren/ propellers,

- stoelleuningen tegen je kin aan,

- de geur van de vorige passagiers, het is nog onduidelijk wie of wat, maar we denken dat het om geiten en schapen ging,

- bagage op schoot, om de stoelleuningen voor ons tegen te houden,

Dit alles is aan Ahmed ongemerkt voorbij gegaan, want hij viel meteen in slaap. Hij wel, anderen waren aan het bidden en Quran aan het lezen.

Bij aankomst in Hargeisa (na 40 uur reizen voor Chantal en 30 uur voor Ahmed en mij) kon ons geluk niet meer op!!!

Ze zeggen when it rains, it poors! Ik heb gedurende deze reis ontdekt wat dit inhoudt, we zijn niet alleen stinkend, moe en hongerig aangekomen.. Ahmed en ik waren onze baggage kwijt en Chantal kreeg geen visum.

To be continued..