Somaliland is geen Isaaqland!

Somaliland is van alle Somalilanders!

Vanmiddag was er een bijeenkomst tussen verschillende Somalische organisaties, bij Buza. Het ministerie wilde van de Somalische gemeenschap in diaspora weten, hoe deze kan bijdragen aan het oplossen van de problemen van (een groot) Somalië?

De meeste (organisaties en individuen die op persoonlijke titel spraken) waren afkomstig uit Somalië, alleen ik (SDO) en twee jongeren van Nomad kwamen uit Somaliland (SL). Eerlijk gezegd, zie ik dit als een sprong vooruit. Het is hoogst ongebruikelijk dat Somaliërs en Somalilanders gezamenlijk optrekken en zo openlijk van gedachten wisselen.

Tegelijkertijd maak ik me ook heel boos over één aantijging. Er werd vandaag gezegd dat Somalilanders één clansland willen. Ik distantieer me hier volledig van! De Isaaqclan is wel de grootste in SL, maar zeker niet de enige. Somaliland is van alle Somalilanders!

Deze mensen begrijpen niet waar het ons om gaat! Wij hebben geen oorlog of problemen met de burgers van Somalië, wij wilden alleen af van het dictatoriaal regime. We waren de onderdrukking en de ellende meer dan zat en daarom hebben we ons, op 18 mei 1991, onafhankelijk verklaard. Wij wensen onze broeders en buren in Somalië vrede toe en ik hoop dat zij ons ook wat gunnen.

vervolg SSE in Lyon

Gisteravond zijn de Nomaders en ik teruggekomen van de SSE-ledenvergadering in Lyon. Het waren twee intensieve en lange dagen, maar de sfeer en de inhoud maakten alles goed.

Ik heb veel dingen in perspectief leren zien. Hoe kan het ook anders, als je mensen tegenover je hebt zitten die heel bewust de oorlog hebben meegemaakt. Ik was naast het verhaal van de schrijver Mohamed Barud Ali, zeer onder de indruk van de verhalen van Sahra Halgan. Ik heb tot dit weekend haar als een goede zangers gezien en begreep niet zo goed waarom Somalilanders haar als een volksheldin zagen, maar nu hoor ik ook bij die mensen.

Het is bewonderingswaardig hoe groot de liefde voor Somaliland is bij sommige SSE-leden. Door de vulkaanuitbarsting moesten veel vluchten, uit oa Noorwegen en Engeland, geannuleerd worden. De SSE-leden van buiten Frankrijk hebben de auto moeten pakken. Sommigen hebben 18 uur lang aan een stuk door moeten rijden, om een beetje op tijd te komen op de ledenvergadering. Respect! Onze rit vanuit Nederland stelt eigenlijk niets voor, in vergelijking met mensen die uit bijvoorbeeld Cardif moesten komen.

SSE Lyon in de pers

English

http://somalilandpress.com/looking-forward-somaliland-diaspora-meets-in-lyon/

Somali

http://www.oodweynenews.com/display_page.php?articleid=17239

Somaliland Societies in Europe (SSE)

Donderdag 15 april vertok ik samen met Nomad, de Somalilandse jongeren organisatie in Nederland, richting Lyon. We wonen met vier man sterk de jaarlijkse algemene ledenvergadering van SSE bij, deze duurt van vrijdag 16 april tot en met de zondagochtend. Dit jaar wordt de vergadering, voor het eerst sinds de oprichting van SSE in 2001, in Frankrijk gehouden.

Ik bezoek voor de eerste keer Lyon. Schijnbaar in het miljoenenstad, maar het voelt heel warm en knus aan! Voor mij is het leuke vertrouwde bijeenkomst, maar tegelijkertijd ook een beetje vreemd. Leuk en vertrouwd omdat ik in het verleden zelf deel uimaakte van Nomad en vaak SSE-vergaderingen bijwoonde. En vreemd is het omdat ik nu voor het eerst niet namens Nomad zal spreken, maar namens Somaliland Development Organization (SDO). De pas geleden door mij opgerichte stichting. Morgen houd ik een korte presentatie over deze stichting. Ik zal op een ander moment meer over SDO vertellen.

De presentaties en interviews van vandaag waren erg indrukwekkend. Twee niet Somalilandse gasten waren, Dr. Charles Tannock (MEP) en dhr Andrew Swan van UNPO, hij zet zich in voor niet erkende staten. De eregast van vandaag was Mohamed Barud Ali, schrijver van de recent gepubliceerde The Mourning Tree. In dit boek vertelt hij over de jaren die hij gevangen was door het voormalig regieme. De toespraken van de vrienden van Somaliland waren hoopgevend, want je voelt je gezien door niet Somalilanders. En het verhaal van Mohamed Barud Ali zorgt dat je weer goed beseft hoe goed "je" het eigenlijk hebt en zorgt tegelijkerijdt ervoor dat "je"strijdbaar blijft. Ik kijk uit naar morgen!