We bezochten het drop hartje zomer, wanneer iedereen die het zich kan veroorloven vertokken was. Hoe ver iemand bij Maid vandaan komt hangt van zijn budget af. De mensen gaan deels langs de weg tussen Maid en Eigavo wonen. Ze komen in hele kleine dorpen terecht, zoals Rugay en Madarmooge. Wie wat meer geld heeft kan zelfs tot Erigavo komen. Daar logeert men bij familieleden, tot het weer september wordt.
In Maid troffen we 14 gezinnen aan. Ze hadden geen geld om weg te komen en geen spullen om er mee te kunnen vissen. Ze leven de rest van het jaar van de gunsten van de rest van de dorpsleden, maar nu degene die het wat beter hadden weg zijn zullen ze honger lijden. Maid is ligt erg afgelegen en er zijn geen wegen die naar het dorp leiden.
De enig die hen steeds wat brengt is Abdirahman Farah Daware. Hij beheert het enig hotel in Erigavo, hotel Sanaag. We waren bij hem te gast en hij ging mee naar Maid. Ook nu bracht hij de achtergeblevenen levensmiddelen. Je moet je er niet veel bij voorstellen, omdat hij dit steeds uit eigen zak betaalt. Als het hem lukt gaat hij er maandelijks heen en anders om de maand, om eten te brengen. De achterblijvers in Maid zijn met alle kleine beetjes blij.
Voor ons, als buitenstaanders, was het een onwerkelijke ervaring. Chantal en ik hebben terplekke besloten Abdirahman te helpen. We willen iets doen voor de mensen, die jaarlijks 3 maanden lang aan hun lot worden overgelaten. Wij doen dus beroep aan ieder die deze blog leest. Doneer wat je kunt missen! Alle beetjes helpen!
Wil je een bijdrage leveren? Mail mij voor meer info! alifatma@gmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten