Maid, het spookdorp aan de kust!

We kwamen net voor zonsondergang aan in Maid. Het dorp was erg rustig en verlaten en had daardoor iets spookachtigs. De bewoners van het dorp leven van vissen. In de maanden juni tot en met augustus is het te warm om er verblijven, mensen verlaten dan het dorp.

We bezochten het drop hartje zomer, wanneer iedereen die het zich kan veroorloven vertokken was. Hoe ver iemand bij Maid vandaan komt hangt van zijn budget af. De mensen gaan deels langs de weg tussen Maid en Eigavo wonen. Ze komen in hele kleine dorpen terecht, zoals Rugay en Madarmooge. Wie wat meer geld heeft kan zelfs tot Erigavo komen. Daar logeert men bij familieleden, tot het weer september wordt.

In Maid troffen we 14 gezinnen aan. Ze hadden geen geld om weg te komen en geen spullen om er mee te kunnen vissen. Ze leven de rest van het jaar van de gunsten van de rest van de dorpsleden, maar nu degene die het wat beter hadden weg zijn zullen ze honger lijden. Maid is ligt erg afgelegen en er zijn geen wegen die naar het dorp leiden.

De enig die hen steeds wat brengt is Abdirahman Farah Daware. Hij beheert het enig hotel in Erigavo, hotel Sanaag. We waren bij hem te gast en hij ging mee naar Maid. Ook nu bracht hij de achtergeblevenen levensmiddelen. Je moet je er niet veel bij voorstellen, omdat hij dit steeds uit eigen zak betaalt. Als het hem lukt gaat hij er maandelijks heen en anders om de maand, om eten te brengen. De achterblijvers in Maid zijn met alle kleine beetjes blij.

Voor ons, als buitenstaanders, was het een onwerkelijke ervaring. Chantal en ik hebben terplekke besloten Abdirahman te helpen. We willen iets doen voor de mensen, die jaarlijks 3 maanden lang aan hun lot worden overgelaten. Wij doen dus beroep aan ieder die deze blog leest. Doneer wat je kunt missen! Alle beetjes helpen!

Wil je een bijdrage leveren? Mail mij voor meer info! alifatma@gmail.com

Daalo in beeld!

Araweelo's place.



Restant van een raket, van de oorlog tussen Somali National Movement (SNM) en het leger van de voormalige dictator Mohamed Siad Bare. De gevechten vonden plaats tussen 1988 en 1991.

Restanten van huizen uit de tijd van de Engelse kolonisten.

De huizen zijn door mensen uit de regio zelf gestript, zij waren bang dat de aanhang van de dictator het anders zou blunderen.

Veehouders brengen hun vee naar een van de waterputten bij de Daalo-gebergte.

Daalo en omgeving.

De eerste dag in Erigavo hebben we gesproken met de Governeur van Sanaag, Ali Abdi Hure. Hij heeft ons veel verteld over de regio;

- dat er diverse clans wonen,

- hoe rijk Sanaag is aan vee en wildlife,
- dat het water ondanks het droge gebied makkelijk te winnen is,

- onderbenutting van de havens voor handel en visserij,
- en we kregen van hem honing uit Erigavo.

Er wordt beweerd dat de voorouderen van een deel het Somalisch volk uit Sanaag komen. In de buurt van Maid kom je in ieder geval de graffen Isa en Isaaq tegen. Ze zijn degene naar wie twee clans in Somaliland en Djibutie genoemd zijn.

Graf van sheekh Isa

Graf van sheekh Isahaaq

Onderweg naar Daalo is kom je een hoop stenen tegen. Er wordt gezegd dat Araweelo daar heeft gelopen. Araweelo heerste eeuwen geleden, over het Somalisch volk. Mannen waren bang voor haar, omdat ze hun edele delen afhakte. Mannen beweren dat ze een gestoorde mannenhaatster was, maar vrouwen denken er anders over.

Araweelo wilde gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Ze heeft destijds zelfs een staking onder de vrouwen georganiseerd. Zij was van mening dat mannen meer aan het huishouden en de opvoeding van de kinderen moesten doen.

De plaats van de hoop stenen is een gedenkplaats, ze is daar ooit langs gelopen. Mannen gooien een steen en vrouwen leggen een bloem neer. Ik vond dat er iets te veel stenen lagen en besloot er wat aan te doen.

De reis naar het Oosten!

Dit is mijn derde bezoek aan SL. De eerste keer, in 1998 ben ik tot mijn geboortestad (Burao) gekomen. De tweede keer was in 2003, maar ik ben toen alleen in de hoofdstad (Hargeisa) geweest. Dit keer kwam ik verder dan ooit, we reisden helemaal naar het Oosten van het land, naar Erigavo en Maid.

Erigavo is de hoofdstad van provincie Sanaag. Deze is qua oppervlakte de grootste provincie van het land. En ik kende hem alleen van vrhalen. Iedereen heeft het altijd over hoe groen deze streek is en dat je daar een heel mooie berg hebt, Daalo. Er is zelfs een Somalisch vliegtuigmaatschappij naar deze berg genoemd.


We reisden via Berbera (2,5 uuur) en Burao (2,5uur). Het is niet mogelijk om rechtstreeks naar Burao te rijden, je moet via Berbera, omdat er nog geen rechtstreekseweg is tussen Hargeisa en Burao. Gelukkig is deze (om)weg wel geasfalteerd! Tussen Burao en Erigavo is nog geen weg aangelegd.. het was bijna 13uur afzien.

Om door Somaliland te kunnen reizen heb je echt een Jeep nodig. Hierboven is te zien hoe (vracht)auto's vast lopen, door de regen van de dag ervoor.

Bezoek aan Arabsiyo en Gebiley

Ik vat voor het gemak een paar dagen samen.Het was en het blijft erg wennen aan de werkwijze en tijden in SL. Ik word regematig geconfronteerd met hoe anders/Nederlands ik ben.
De mensen beginnen al om 7:30 uur of 8:00 uur met werken. Tussen de middag neemt bijna iedereen vrij, om vervolgens om 16:00 uur verder te gaan. Het kan tussen de middag erg heet worden. Mensen willen dan voorkomen dat ze overhit raken. Hoe begrijpelijk dit ook is, past dit niet in onze schema, want we hebben veel te doen in maar 3 weken.

Op 28 juli hebben we bezoek gebracht aan twee dorpen ten Westen van Hargeisa, Arabsiyo en Gebiley.

Werkbezoek Arabsiyo.

In Arabisyo hebben we gelunchd met de Burgemeester van het dorp, Mohamed Ibrahim. Hij is tevens de voorzitter van Farsamada Qodaalka (FQ). FQ is een landbouw stichting die ondersteund wordt door Stichting Somaliland Bouwen in Ten Boer, Groningen.
Arabsiyo mag wel een dorp zijn, maar het is wel een dorp dat als voorbleed mag worden gezien op landbouwgebied. Haar boeren hebben als een van de eersten gexperimenteerd met een nieuw irrigatiesysteem, verse bloemen en stallen.

Windmolen om water uit de grond op te pompen.

In Arabsiyo wordt geexperimenteerd met het verbouwen van verse bloemen.

De stallen.

Na de lunch en een rondleiding in het dorp zijn we verder richting het Westen gereisd naar Gebiley. In Gebiley hebben we een rondleiding gehad van Abdirizaaq Sheekh Mohamed,

tegenwoordig projectleider bij FQ en jaren werkzaam geweest in de landbouw sector.

Het meest indrukwekkende vond ik het slachthuis dat op zonne-energie draait.

Het slachthuis van Gebiley, dit draait op zonne-energie.

Een oud irrigatie systeem, het water wordt door personen geleid naar verschillende verbouwde velden.

De eerste werkdag in Hargeisa!

Na een paar uur rust hadden wij de moed verzameld om iets te ondernemen. Wij zijn de stad in gegaan om een kijkje te nemen bij het Mooge Festival. Zie link: Ayan Mahamoud, Kayd.

Daar zijn we veel bekenden uit Nederland tegengekomen, waaronder natuurlijk Ayan, de organisator, Ali uit Amsterdam en Shukri uit Nijmegen.


Het laatste deel van het festival werd overschaduwd door hevige regen! we kregen te horen dat het in maanden niet meer geregend had. De straten van Hargeisa stonden blank van het water.





Zaterdag 24 juli, de eerste werkdag van de week. De dag begon voor mij met een handwasje, ik had gelukkig een paar kledingstukken voor noodgevallen als hand baggage meegenomen. Maar hiermee zou ik het niet tot zondag redden, want dan zou onze baggage in Hageisa, de hoofdstad aankomen.

In de tussentijd probeerden wij het visum in orde te maken en geld op te nemen bij Dahabshiil, het Somalische alternatief voor bankwezen. Veel mensen uit het buitenland storten hun geld hierop en kunnen het in Somaliland opnemen. Helaas was ons geld nog niet binnen, dus nog even geen beschikking over een nieuw simkaartje. Hierdoor waren we nog een dag onbereikbaar en kwam de planning van ons programma iets langzamer op gang.


Er kwam weinig tot niets van de plannen terecht van deze dag. Behalve het 7 daagse visum van Chantal...... en dat terwijl we bevestiging hadden voor 1 maand visum voor $50.

De rit naar huis, vanuit het Mooge Festival. l naar r: Fatma, Chantal, Ahmed & Anouar

Achteruitzicht vanuit de auto

Vooruitzicht vanuit de auto

De reis naar Somaliland (SL)

Mijn reis naar Sl is geen vakantie, snoepreisje of familiebezoek. Ik ga erheen om vooronderzoek te doen naar twee projecten. De eerste is alternatieve energie in SL en een fotoboek dat ik met behulp van een vriedin en een goede fotografe zal

publiceren in 2011. In sha' alaah!!!

Want in 2011 bestaat SL 20jaar. We hebben ons op 18 mei 1991 onafhankelijk verklaard, maar we zijn nog niet internationaal erkend.

Ik zou op donderdag 23 juli jl naar SL vertrekken. Ik zou vanuit Schiphol met mijn broetje (Ahmed) vertrekken en Chantal in Parijs ontmoeten. We zouden vervolgens samen reizen via Dubai en Djibuti naar SL. Door problemen met de tickets hebben we elkaar pas in Dubai kunnen treffen.

Tot en met Dubai was het goed te doen, maar dan...

Voor degenen de niet eerder met Daallo airlines hebben gevlogen zal het moeilijk zijn hier een voorstelling van te maken. Laat ik beginnen met 5 uur vertraging in Djibuti.

In eerste instantie kregen we horen dat een band moest worden vervangen, het was onduidelijk om welk voertuig het ging.

Uiteindelijk bleken er technische problemen te zijn met het vliegtuig.

Ik had niets in de gaten, maar kreeg in het vligtuig van Chantal te horen, dat zij iemand aan de motor zag sleutelen. Deze was nog open toen we het vliegtuig instapten.

Gelukkig heb ik die scene gemist! Helaas kreeg ik de rest mee;

- hitte (volgens Chantal zeker 45 graden!),

- water dat aangeboden werd door een steward, met een vleugje zweet van zijn hoofd,

- huilende overhitte kindjes, deze moesten uitgekleed worden en met water overgoten,

- herrie van de motoren/ propellers,

- stoelleuningen tegen je kin aan,

- de geur van de vorige passagiers, het is nog onduidelijk wie of wat, maar we denken dat het om geiten en schapen ging,

- bagage op schoot, om de stoelleuningen voor ons tegen te houden,

Dit alles is aan Ahmed ongemerkt voorbij gegaan, want hij viel meteen in slaap. Hij wel, anderen waren aan het bidden en Quran aan het lezen.

Bij aankomst in Hargeisa (na 40 uur reizen voor Chantal en 30 uur voor Ahmed en mij) kon ons geluk niet meer op!!!

Ze zeggen when it rains, it poors! Ik heb gedurende deze reis ontdekt wat dit inhoudt, we zijn niet alleen stinkend, moe en hongerig aangekomen.. Ahmed en ik waren onze baggage kwijt en Chantal kreeg geen visum.

To be continued..

Dit is de nieuwe blog van Fatma

Spannende tijden!

Ik ga sinds 6 jaar weer op bezoek naar mijn geboorteland, Somaliland. Via deze log houd ik jullie op de hoogte van wat ik er allemaal tegen kom.

Het land is in ontwikkeling (zag ik op youtube) en ik ben benieuwd naar de veranderingen sinds mijn laatste bezoek in 2003.

Mijn verslag zal niet alleen schriftelijk zijn, maar ook in beeld.

Voel je vrij om commentaar te leveren! Tot schrijfs!

Araweelo